Zwaarden. Ik heb ze al meer dan tien jaar in huis. Prachtig uitgestald op de kast in mijn woonkamer. En in eens had ik zin om daar wat mee te gaan spelen, al een paar dagen heb ik af en toe dat zwaard in mijn handen. Zwaar, krachtig en oud in alle tradities die er aan dat symbool verbonden zijn. Mooi om zo’n symbool van kracht en vertrouwen in mijn handen te hebben en te ervaren dat het me sterker maakt, dat het me dichter bij mezelf brengt, me nog meer uitnodigt om alleen maar “JA” te zeggen tegen de liefde en het me meer in verbinding brengt met mijn eigen vrouwelijke bewegelijkheid.
De aanleiding dat zwaard te pakken was een oefening die ik vorige week deed met mezelf. Ik had behoefte om ‘even’ te voelen hoe het zat met mijn gehechtheid aan mijn beide liefdes. Dat ‘even’ is een resultaat van mijn eigen jarenlange ontwikkeling, waardoor ik heel snel in staat ben om mijn gevoel te vertalen in een concrete betekenis. Ik zag de zeven chakra’s voor me als zeven punten waarop er een gehechtheid en dus een gebrek aan stroming tussen hen en mij zou kunnen zijn voelde hoe ik met een denkbeeldig zwaard moeiteloos door die zeven punten heen gleed. Het deed me beseffen dat de gehechtheid volledig verdwenen is.
