Mijn onderwerp, ik kan er wel uren over vertellen. Zowel over de frustratie van niet kunnen doen waar je talent ligt als over hoe enorm ik erdoor ben gegroeid als professional door dat wel te doen. En waarom vertrouwen daar zo essentieel in is. Doen waar je goed in bent doe je omdat je ergens iets voelt over: dit is wat ik moet doen, niet omdat het van iemand anders moet. En als je het dan aan het doen bent, dan voelt het net zo leuk en makkelijk als spelen in een speeltuin en voel je opeens het vertrouwen om ook van die allerhoogte glijbaan af te durven.
Maar wat als je dat nou nog niet hebt? Wat als je geen idee hebt over of jij doet wat je leuk vind? Of er nog iets leukers bestaat dan datgene doen wat je nu doet. Zelf kwam ik er pas achter wat ik echt leuk vond toen ik geen baan meer had. Ik had opeens alle tijd om over die vraag na te denken en op een dag voelde dat ik er niet alleen over na wilde denken, maar dat ik er ook iets mee wilde gaan doen. Dat ik genoeg vertrouwen had gevonden in mezelf om ook de eerste concrete stappen in zetten.
Terugkijkend op mijn banen in loondienst was er één groot gemeenschappelijk signaal dat telkens terugkwam: ik miste vertrouwen in de dingen die ik deed, ik miste een buikgevoel over dat het klopte wat ik deed. Ik was zo vaak onzeker over de keuzes die ik had gemaakt had. Mezelf op de voorgrond zetten en bijvoorbeeld een presentatie houden over iets wat ik had bedacht of had gemaakt vond ik verschrikkelijk en ik liet het graag aan anderen over. Het voelde steeds niet als ‘echt van mij’. Daardoor maakte ik best een hoop fouten, vergat ik dingen en had ik ook weinig ambitie om me verder te ontwikkelen in mijn vakgebied.
Mijn werk was ‘belangrijk’, omdat het voor de voortgang van het bedrijf belangrijk was. Ik dacht dat dat genoeg zou moeten zijn, maar persoonlijk groeide ik er nauwelijks van. En ik zeg bewust nauwelijks. Omdat er ook momenten waren waarop ik wel groeide. En die momenten zijn zo essentieel geweest! Terugkijkend zijn dat de momenten geweest waarop ik volledig de vrijheid kreeg om te doen wat ik zelf wilde en ik een aantal mensen uit hun comfort zone kon halen. Bijvoorbeeld toen het kerstontbijt op een originele manier moest worden ingevuld en ik iedereen ’s ochtends aan de karaoke zette, of toen een origineel begin van trainingsdag passend was en onze toenmalige directeur met een indianentooi op zijn hoofd de tipi instapte waar wij allemaal zaten. Dat waren de momenten waarop ik voelde: dit is waar ik echt goed in ben!!
Het heeft nog lang even geduurd voordat ik daar de woorden ‘kwetsbaarheid’ en ‘verbinding’ aan kon koppelen. En ja, terugkijkend is het zo logisch dat ik daar meer mee ben gaan doen. Dat ik uiteindelijk merk dat ik alles wat ik leuk vond in alles wat ik ooit gedaan heb nu samen kan brengen in wat ik dagelijks doe. En dat doen waar je goed in bent vooral te maken heeft met uitvergroten van waar je wel goed in bent en loslaten waar je niet goed in bent. Dat waar je goed in bent, dat doe je al je hele leven, je bent je er alleen nog niet volledig bewust van.
Het begint bij jezelf en je eigen talent serieus nemen en de keuze maken dat dat is wat je echt wil, ook als je nog geen idee hebt over het ‘hoe’. En het is zo tegenstijdig: vertrouwen om meer te gaan doen met waar je goed in bent, dat krijg je door dat te doen. Daarom is die eerste stap zo verschrikkelijk eng. Maar het hoeft niet groot, het hoeft niet gelijk voor de hele wereld. Je mag dat begin net zo klein maken als je zelf wilt. Zo klein tot je bij jezelf voelt: ja, daar voel ik genoeg vertrouwen voor.
En dat vertrouwen dat zit niet in je hoofd, dat zit in je lijf. Dat zit in durven ontspannen in een situatie die ongemakkelijk voelt en in blijven spelen als je speelruimte kleiner lijkt. En dat blijft terugkomen, bij elke nieuwe stap die ik zet ervaar ik het weer. Maar het wordt wel makkelijker, dat is immers zo met alles dat je leert. Het is nooit zo moeilijk, of zo eng als de eerste keer.
En daarom geloof ik ook zo in de combinatie van iets doen met jouw talent en contact maken, zowel fysiek als emotioneel. Omdat vertrouwen voelen en opbouwen voor mij zoveel makkelijker en sneller gaat met fysiek contact, met echt de verbinding maken en met je de ruimte geven om te spelen met jouw talent, met wie je echt bent. Als je daar meer over wilt weten, lees dan eens verder.
