Het kan een ontslag zijn, een burn-out, overspannen worden, je baan verliezen of het verlies van iemand die je dierbaar is waardoor er bewust of onbewust iets verandert. Iets waardoor je niet meer lijkt te passen in de negen tot vijf baan waarin je het altijd redelijk naar je zin gehad hebt. Hoe hard je ook solliciteert, hoeveel gesprekken je ook voert en jezelf onder de aandacht probeert te brengen, je komt er gewoon niet meer tussen. Ik snapte er niets van toen ik daar zelf in zat. Ik had zoveel ideeën en zoveel plannen over werk anders kon, makkelijker kon, met meer plezier en meer succes kon. Waarom leek het alsof niemand daarnaar wilde luisteren? Ik vond het echt enorm frustrerend.
En tegelijk speelde er ook iets anders. Iets wat me langzaam deed beseffen dat het ergens heen ging. Dat het ook een test kon zijn in geloven in mijn eigen ideeën en daar trouw aan blijven tot het moment komt dat het wel klopt. Dat het niets te maken had met een gebrek aan kennis, maar alles met te weinig vertrouwen in mezelf waardoor ik geen volle agenda had. Heb je er ooit bij nagedacht, dat als jij ook in zo’n situatie zit, dat dit voor jou ook gewoon de bedoeling kan zijn? Dat je onbewust iets uitstraalt waardoor je niet meer wordt aangenomen? Omdat je het eigenlijk niet meer wil? Omdat je ook ergens diep in je hart wel voelt dat er iets beters op je ligt te wachten? Maar dat dat zo verschrikkelijk onveilig voelt dat je geen idee hebt waar je de moed en het vertrouwen vandaan moet halen om die stap te zetten? Ik weet precies hoe dat voelt en hoe machteloos het je maakt.

Maar waar haal je dan dat vertrouwen vandaan? Ik heb er een manier voor gevonden. Om jou dat stukje veiligheid te geven dat je nog mist. Veiligheid kan, naar mijn idee, in vorm zitten of in inhoud. Heel zwart wit gezien zie ik aan de ene kant de veiligheid van een vaste relatie en een vaste baan waarover je redelijke tevreden bent, maar je ook nieuwsgierig blijft naar wat er meer is. Je hebt alles wat je nodig hebt, kunt leuke dingen doen en lekker op vakantie. Maar er mist ook iets. En dat is de andere kant: de openheid in communicatie en in de verbinding maken met anderen, de veiligheid van de ander volledig kunnen en willen vertrouwen, en volledig je potentieel benutten, zowel privé als in je werk. Met als enorme kanttekening dat je weet dat als je de eerste stap gezet hebt, om die vormveiligheid te verlaten, je niet meer terug kunt. En dat je je ook beseft dat je behoefte aan vrijheid langzaam aan het winnen is van je behoefte aan blijven waar je bent. Dat vertrouwen om net die volgende stap te zetten dat is precies waar ik goed in ben. Elke stap die ik zelf zet als ondernemer geeft me meer vertrouwen en elke volgende stap is makkelijker te zetten dan de vorige. De drempels blijven en de leermomenten blijven. En zo wil ik het ook, ik wil blijven leren.

En daarin loop ik de laatste weken behoorlijk tegen mijn eigen grenzen aan. Het voelt soms alsof ik weer aan het begin sta. Daardoor moet ik vaak terugdenken aan het moment waarop ik bedacht dat ik het anders wilde. Dat mijn ideeën over hoe het anders zou kunnen misschien wél genoeg zouden zijn om anderen te ondersteunen om ook die stap te zetten. En dat ik een eigen bedrijf voor me zag dat me een gevoel van vrijheid gaf dat ik niet meer kwijt wilde. Mijn verlangen daarnaar werd op een gegeven moment groter dan de angst om het niet te doen en toen ging ik. Dat moment komt; ook voor jou.

Dat deed me beseffen dat ik geen werkgever nodig heb om mijn ideeën te delen en mensen te helpen. En dat het gewoon gaan doen de enige manier is om uit te vinden of ik er goed in ben. Bij mij heeft het vanaf mijn ontslag nog een jaar geduurd voordat ik mijn eerste blog durfde te schrijven, en nog een jaar voordat ik de stap naar de KvK durfde te zetten. Groeien gaat langzaam, maar het gaat ook bijna vanzelf. Alles waar ik tegenaan loop komt elke keer in een andere vorm wel weer terug, net zo lang tot ik er genoeg van geleerd heb. En inmiddels weet ik dat mijn eigen bedrijf, en het werk wat ik doe mijn eigen beste medicijn is tegen mijn eigen onzekerheid. Dat het me elke keer een gevoel van overvloed geeft als ik mag doen waar ik echt blij van wordt. En daardoor weet ik dat ik nooit meer iets ander zal doen dan anderen iets te leren over echt de verbinding aangaan met elkaar.

Wordt jij ook blij van dit verhaal en wil je meer weten over jij meer vertrouwen kunt ervaren om ook ‘de’ stap te zetten? Ik maak graag tijd voor je!