Zwaarden. Ik heb ze al meer dan tien jaar in huis. Prachtig uitgestald op de kast in mijn woonkamer. En in eens had ik zin om daar wat mee te gaan spelen, al een paar dagen heb ik af en toe dat zwaard in mijn handen. Zwaar, krachtig en oud in alle tradities die er aan dat symbool verbonden zijn. Mooi om zo’n symbool van kracht en vertrouwen in mijn handen te hebben en te ervaren dat het me sterker maakt, dat het me dichter bij mezelf brengt, me nog meer uitnodigt om alleen maar “JA” te zeggen tegen de liefde en het me meer in verbinding brengt met mijn eigen vrouwelijke bewegelijkheid.

De aanleiding dat zwaard te pakken was een oefening die ik vorige week deed met mezelf. Ik had behoefte om ‘even’ te voelen hoe het zat met mijn gehechtheid aan mijn beide liefdes. Dat ‘even’ is een resultaat van mijn eigen jarenlange ontwikkeling, waardoor ik heel snel in staat ben om mijn gevoel te vertalen in een concrete betekenis. Ik zag de zeven chakra’s voor me als zeven punten waarop er een gehechtheid en dus een gebrek aan stroming tussen hen en mij zou kunnen zijn voelde hoe ik met een denkbeeldig zwaard moeiteloos door die zeven punten heen gleed. Het deed me beseffen dat de gehechtheid volledig verdwenen is.

Dat ik kennelijk genoeg van jullie beide en van de verbinding die ik voel heb geleerd en dat ik van mijn kant volledig als mezelf tegenover jullie sta. Met alle ruimte om te laten stromen wat er kan stromen, maar ook volledig in balans met dat dat er nu niet is. Wat een mooi moment. En een moment waar ik jullie persoonlijk ook voor wil bedanken. Voor de rol die jullie hebben vervuld in dit proces. Voor alles wat jullie me hebben laten voelen, hebben laten doorleven en wat ik daarvan heb geleerd. Je ontdekt pas hoe sterk je bent als je volledig tot op de grens moet gaan. En jullie hebben daar zo’n groot aandeel in gehad. Ik zie jullie, zie jullie kracht en dank jullie voor wie jullie zijn. Alles gaat het zoals het moet gaan en alles klopt zoals het op het moment is.

Wat er overblijft is de drive om dienstbaar te zijn aan de liefde. Aan het wegnemen van angst. Aan het op gang brengen van het gesprek. Aan het er volledig kunnen zijn voor een ander. Aan de verbinding zoeken, ook met degene waar dat moeilijk mee voelt. Dienstbaar zijn door naar iemand te luisteren en door een stabiele factor te zijn in een wereld waar vertrouwen tussen mensen soms ver te zoeken is. Het woord soldaat wordt zo snel in verband gebracht met oorlog en geweld. Niet in mijn ogen. De vertaling van het woord Samurai is ‘hij die dient’.

Zonder enige kennis van die traditie is dat wel wat wel wat ik wil zijn, wat ik in mijn kern ben en waar ik naar toe mag groeien, met voor mezelf een kleine aanpassing naar ‘zij die dient’. 😉 En waarmee ik anderen ook wil uitnodigen om een soldaat van de liefde te zijn, dienstbaar te zijn en een definitieve keuze voor de liefde maken. Niet voor een uurtje of voor een dag. Maar een keuze die je voor je leven maakt, om dienstbaar te zijn voor iets waar je in gelooft en wat je kracht geeft, ook op je slechtste dagen, en iets wat je wilt verdedigen te verdedigen. Met als wapen de woorden die me gegeven zijn door de bron zelf; de liefde.