Het is de krachtigste overtuiging die ik losgelaten heb in mijn persoonlijke groeiproces: succes is hard werken. Het is precies andersom. Als ik wil doen wat mijn hart me ingeeft, dat ik het dan juist nodig hebt om ‘niks’ te doen en om het juiste moment af te wachten om te voelen wat er de bedoeling is en wanneer ik die stappen kan zetten. En dat het ook volkomen oké is als ik dat antwoord nu nog nog niet heb. Dat ik dan niks anders hoef te doen dan te ontspannen, afleiding te zoeken, iets anders te gaan doen en de tijd zijn werk laten doen.
ondernemen
Over het gevoel van falen…
Sommige momenten blijven je bij. En eentje ervan daar moest ik vandaag weer aan denken. Ik werkte voor een grote uitzendorganisatie. Berentrots was ik toen ik gevraagd werd om mee te werken aan een haalbaalheidsstudie voor een starten van een consultancy tak. Nieuwe dingen beginnen en pionieren heeft altijd mijn interesse gehad, en toen de vraag ook nog eens kwam van iemand waar ik een enorme klik mee had, hoefde ik niet lang na te denken.
Op een gegeven moment zouden we een gesprek aangaan met onze Belgische collega’s. Ik weet niet meer precies wat de aanleiding was, wel weet ik dat ik erheen ging met het gevoel dat het een enorm succes zou worden, dat ik alle vragen die ik vantevoren had bedacht op ze zou afvuren, dat ik een enorme indruk zou maken op mijn collega, die ik net iets te leuk vond, en dat we met een voldaan gevoel en een hoop informatie rijker de dag zouden afsluiten. Continue reading
Controle loslaten
Stel dat alles nou de bedoeling is en gaat zoals het gaat? Als dat zo zou zijn hoef je je nergens meer zorgen om te maken, en mag je alle controle loslaten. Ik vind het een bemoedigende gedachte. En eentje waar ik blijer van wordt dat van het idee dat alles toeval is.
Hoe vertaal je veiligheid in een bedrijfsnaam?
Hoe verzin je een goeie bedrijfsnaam? Ik deel graag met je hoe dat bij mij ontstaat, in dit geval de naam voor mijn vereniging. Het voelt nog een beetje onwennig, maar deze naam klopt omdat er een aantal dingen in samenkomen. Mijn vereniging wordt een vereniging die als doel heeft om vrouwen te helpen die, op één of andere manier, te maken hebben gehad met een vorm van seksueel misbruik en daardoor groeikansen hebben gemist. Vaak hebben vrouwen hier zelf geen geld voor, en met de middelen van mensen die het kunnen missen, kan het wel. Het effect heb ik zelf al mogen meemaken en dat is prachtig om te zien.
Ik wil mensen helpen door ze een massage te geven, om ze een gevoel van veiligheid in contact terug te geven en zo het vertrouwen in zichzelf en de verbinding met zichzelf terug te geven. Massage vind ik daar zo’n mooie methode voor omdat het precies dat stukje heelt wat er in het verleden beschadigd is. Voorlopig doe ik dat nog zelf, maar op den duur hoop ik genoeg fondsen binnen te krijgen om ook andere goeie en betrouwbare masseurs de mogelijkheid te geven om hun talent te delen met mensen die dat zich niet kunnen veroorloven.
We willen het allemaal zo goed doen.
We willen niet falen, de verkeerde indruk maken of mensen teleurstellen. Daardoor zijn we zo vaak geneigd om ons kleiner te maken dan dat we werkelijk zijn. Ons te verontschuldigen of afbreuk te doen aan onze eigen boodschap. Met meestal het omgekeerde effect, dat er juist helemaal niets gebeurt en we vooral onszelf misschien wel teleurstellen omdat we niet hebben gedaan wat we hadden kunnen doen of we ons niet hebben laten zien zoals we werkelijk zijn.
Leer van jezelf te houden om je volle potentieel te benutten.
Zelfliefde, van de week was het ver te zoeken en nog steeds ben ik er niet helemaal. Energie stroomt niet, en het kost me veel meer moeite dan anders om iets voor elkaar te krijgen en te produceren. Geen idee meer over wat nu de volgende stap zou moeten zijn. Veel te veel willen, niets voor elkaar krijgen en gefrustreerd raken omdat het niet lukt. En dan toch niet kunnen stoppen er lekker in blijven hangen, op zoek gaan naar steun bij een ander, die ik natuurlijk niet direct krijg… Achteraf kan ik wel weer zien dat ik die steun helemaal niet nodig heb, maar op dat moment zou ik niets liever willen dan dat iemand anders even tegen met zou kunnen zeggen wat ik het beste kan doen en hoe ik weer verder kan.
Van de week uiteindelijk toch mijn laptop dichtgeklapt toen ik er middenin zat. Fiets uit de berging gehaald en ben een eind gaan fietsen. Heen wind mee, terug tegen de wind in ploegen. Bewust weerstand opzoeken en dan merken dat het best lukt om tegen de wind in te fietsen. Heerlijk om te merken dat zoiets kleins dan wel lukt, dat brengt mijn energie weer op gang! Als ondernemer kun je jezelf enorm onder druk zetten om te bereiken wat je wilt bereiken, met het risico dat je jezelf volledig opblaast omdat je veel te veel moet van jezelf. Ik vind mijn dromen realiseren echt een fantastisch avontuur. Maar wel vanuit ontspanning. vanuit mijn hart en vanuit liefde. Pas als ik heb kunnen loslaten wat me in de weg zit en ik het vertrouwen weer terug vind, dan kan ik weer verder. Zodat ik elk contact wat ik aanga, vanuit mijn hart aan kan gaan. Lief zijn voor mezelf betekent in dit geval: een afspraak maken met een ondernemerscoach; iemand anders vragen om mij verder te helpen voelt goed. En een lijstje gemaakt met reminders en oefeningen dat ik kan gebruiken als de liefde voor mezelf ver te zoeken is. Ik deel ze met liefde met je.
Geld of liefde?
Geld of liefde is voor mij nog steeds geregeld een keuze, ik kan ze moeilijk verenigen; voor mij heeft geld nog steeds veel te maken met werk, met iets doen wat iemand anders aan je vraagt en er dan voor betaald krijgen. Of je dat nou eigenlijk leuk vind is niet zo belangrijk. Liefde met mijn privé leven, met doen wat ik leuk vind, met geven, verbinding leggen en volledig mezelf kunnen zijn. Tegelijkertijd snap ik ook dat de sleutel tot mijn geluk en persoonlijk succes ligt in het besef dat ik daar geen keuze in hoef te maken. Geld is liefde is een overtuiging die ik mezelf heel langzaam aan het aanleren ben, maar wat ik soms erg lastig vind.
Hoe ik mijn talent ontdekte
Wat deed jij als kind graag? Wat zijn je eerste herinneringen? Voor mij was dat de doorslaggevende vraag waardoor ik er mijn talent en mijn drive heb gevonden. Als kind wordt je geboren met een missie. Die maakt dat je leert lopen, praten en de wereld laat ontdekken. De meeste mensen raken die missie kwijt door school, werk, familie en vrienden. Rationeel kun je dan bedenken dat je nog steeds erg gelukkig bent omdat je het allemaal goed voor elkaar hebt. Tot je een jaar of 40 wordt. Dan gaat het toch ergens kriebelen.
Vanuit een verlangen naar de vrijheid waarvanuit je als kind je dingen doet ga je op zoek naar waar het voor jou echt om gaat. Als driejarige klom ik op trapjes om te kijken wat daar bovenop te zien was. Elke keer opnieuw, boven kijken wat daar te zien was. Waarom wilde ik dat, wat voor gevoel krijg ik daarbij? Er is helemaal niets veranderd realiseerde ik me toen ik daarover nadacht. Diezelfde motivatie die ik als driejarige had, drijft me ook nu nog om te doen wat ik doe.
Het begint met verbinding
Afgelopen weekend kon ik tijdens de geluksroute in Naarden een aantal mensen in de ogen kijken op mijn eigen eye-gazing-kleedje. Wat een waardevolle momenten zijn dat! Dat iemand de uitnodiging tot kwetsbaarheid accepteert. Dat je even bij elkaar kunt zijn echt vanuit wie je in je kern bent. Zonder verwachtingen of oordelen. Dat er dan ook iemand tussen zit die het eigenlijk heel erg eng vind en die dan toch de stap waagt. Om in al haar onzekerheid toch die openheid op te zoeken; wonderbaarlijk is zijn eenvoud vind ik het. Dat de aansluitende gesprekken dan ook al heel snel gaan over ‘waar wordt je nou echt gelukkig van?” Is een prachtige afsluiting van elke ontmoeting.
In de kern van wie je bent elkaar ontmoeten is ook waarom De Verbindingsfabriek zijn naam heeft gekregen. Omdat mijn groei als mens voortkomt uit verbinding leggen met wie ik zelf in mijn diepste kern ben. Uit mijn hoofd en in mijn hart en in mijn lijf. Om steeds meer te leren dat ik alle antwoorden al bij me draag. En dat ik ze zal vinden als ik maar terugkeer naar mezelf, naar mijn eigen kern. Dat het al voor het oprapen ligt wat ik met mijn talent dien te doen en op welke manier. Daar vind ik elke keer het vertrouwen terug om verder te groeien. In stilstaan bij mezelf.
Moe, geen energie, overspannen, niet gelukkig met wat je doet? Het kan altijd anders!
Moe, geen energie, overspannen? Heb je soms weleens het gevoel dat er meer uit het leven te halen valt dan wat je nu hebt? Heb je zo’n stemmetje in je achterhoofd die zegt dat wat je wil toch niet kan en dat het je nooit gaat lukken? Doe je eigenlijk ook al veel te lang iets waar je niet gelukkig van wordt?
Ik herken het als geen ander en heb er middenin gezeten. Vreselijk; ik kan er geen andere omschrijving aan geven. Een dik jaar heb ik in een flinke crisis gehangen. Baan kwijt, geld op en vooral het gemis van ertoe doen. Terwijl ik echt geen idee had van hoe het anders kon.