We willen niet falen, de verkeerde indruk maken of mensen teleurstellen. Daardoor zijn we zo vaak geneigd om ons kleiner te maken dan dat we werkelijk zijn. Ons te verontschuldigen of afbreuk te doen aan onze eigen boodschap. Met meestal het omgekeerde effect, dat er juist helemaal niets gebeurt en we vooral onszelf misschien wel teleurstellen omdat we niet hebben gedaan wat we hadden kunnen doen of we ons niet hebben laten zien zoals we werkelijk zijn.
Ik had het zaterdagochtend nog. Uitgelegd aan iemand die belangstelling toonde voor wat ik had gedaan de laatste week vertelde ik dat ik vrijdagavond naar een ontzetten fijn dansfeestje ben gegaan en het daar heel erg leuk had gehad. Mijn gesprekspartner in kwestie heeft helemaal niets met tantra, of met ‘blote voeten feestjes’. Dus vond ik het nodig om uit te leggen dat het een dansfeestje was zonder alcohol of drugs. Om maar niet de indruk te wekken dat ik daar laveloos aan de bar had gehangen of me op andere manier schandelijk had misdragen.
Ik heb van de persoon in kwestie helemaal niets nodig, en toch vond ik het nodig om te proberen een goeie indruk achter te laten. Ik werd er zo onzeker door; waarom voelde ik zo de drang om ‘het brave meisje’ uit te hangen? Met waarschijnlijk het tegengestelde effect: door mezelf te verdedigen werd mijn boodschap een stuk minder krachtig.
Andersom mogen mensen mij alles vertellen en is er weinig waar ik raar van opkijk of wat ik niet aan kan horen. Sterker nog; iemand die iets doet wat niemand anders doet, daar wordt ik over het algemeen in ieder geval heel nieuwsgierig naar.
Als ondernemer loop ik er ook keer op keer weer tegenaan: nog zo vaak bezig met wat anderen ervan vinden. Niet teveel prijsgeven over mijn privé leven uit angst om te worden afgewezen. Terwijl ik ook weet dat daar nog een heel gebied ligt waar ik anderen mee wil inspireren.
En ja, ik heb ook echt al wel enorme stappen gezet, maar ik ben er nog lang niet. Ik ben nu deze blog aan het schrijven, maar stuur ik die van via mijn nieuwsbrief er ook uit? Als ik vorige week al een blog heb verstuurd naar mijn mailinglijst, is het dan niet te snel om dat deze week weer te doen? Ben ik mensen dan niet aan het overvoeren met wat ik doe? Dat bedenk ik me nu, terwijl ik zelf dagelijks genoeg nieuwsbrieven in mijn inbox krijg waar ik me helemaal niet aan erger. Als ik ergens geen boodschap meer aan heb, dan meld ik me gewoon weer af.
Bescheidenheid is een mooie eigenschap, maar als ondernemer staat het me soms echt danig in de weg. Groeien en toch trouw blijven aan mezelf is elke keer weer opnieuw vertrouwen zoeken om mezelf te laten zien. Op een manier waarop ik voel: zo kan het wel, zo blijft het een beweging vanuit liefde en wordt het geen ‘aap die een trucje leert’.
Uiteindelijk heb ik altijd alleen maar bewondering voor mensen die dingen anders durven te doen, zolang het maar bewuste acties zijn die mensen vanuit hun hart vervullen. De drang om te doen waar ik echt gelukkig van wordt is bij mij zo sterk dat er geen weg meer terug is. Ik draag nog zoveel onbenut potentieel bij me, dat erop ligt te wachten om benut te worden. En ondanks dat ik soms echt even geen idee heb hoe, weer ik wel dat het niet bestaat om dat niet te benutten.
Dit is mijn weg en mijn bijdrage om deze wereld een stukje mooier en gelukkiger te maken. En dat die weg dan vol ligt met mijn eigen hobbels en drempels om overheen te durven stappen, laat dat dan maar zo zijn… Ik ben benieuwd hoe dat voor jou is en hoe jij omgaat met groeien en tegelijkertijd wel bij jezelf blijven. Lieve groet, Petra