In het werkveld waar ik me in begeef heb ik te maken met vragen rond intimiteit en jezelf durven zijn. En daardoor wordt ik soms gebeld met mensen die bijzondere vragen hebben. Zo werd ik onlangs benaderd door iemand met een enorme fetish met de vraag of ik mee wilde werken om zijn ultieme droom een keer te beleven. Ik zou het iemand graag die ervaring gunnen, maar voor mezelf ga ik dan een grens over die ik niet over wil. Hoe niet-sex relelateerd die vraag voor mij ook kan zijn, voor de ander is dat het wel en daar trek ik voor mezelf een streep. Toch vind ik het elke keer wel weer heel bijzonder als iemand open durft te zijn over zijn of haar verlangen, ook als dat in een afwijkende vorm is. Ik schrik niet zo snel meer ergens van en vind het eerder boeiend hoe iemand zich heeft ontwikkeld of waar zoiets vandaan komt dan dat het me afschrikt.
Degene die mij belde heeft een enorme voetfetish. Iets waar hij in zijn relatie niet over kan praten en waar ook geen ruimte voor is om er iets mee te doen. Iets wat hij in zijn jeugd heeft meegemaakt en wat eigenlijk een trauma is, is hij gaan liefhebben om zichzelf te beschermen. (Dat is in ieder geval mijn visie op hoe een fetish kan ontstaan). Prachtig hoe dat mechanisme werkt. Maar wel als gevolg dat hij zijn verlangen als een geheim is gaan beschouwen. Het nooit heeft kunnen delen en zijn verlangen om dat wel te doen steeds groter werd. Vanochtend vraag ik me concreet af: hoeveel mensen meer lopen er met een verlangen rond dat ze niet in alle openheid binnen hun relatie durven delen? Als het echt iets heel afwijkends is, dan snap ik dat de drempel zo enorm hoog is… Als je relatie verder helemaal goed is, neem je dan het risico? Op die vraag heb ook ik geen antwoord.
Mijn gesprekspartner begreep mijn standpunt om niet aan zijn vraag mee te kunnen werken, maar was toch ook blij dat hij een keer bij iemand zijn verhaal kon doen zonder dat er meteen een oordeel op lag. En dan ben ik weer dankbaar dat ik toch weer een stukje heb kunnen bijdragen aan open durven zijn over waar je verlangen ligt, ook al is dat dan bij iemand anders dan bij je partner. Hij vroeg mij later nog wat mijn advies zou zijn. En mijn suggestie aan hem was: ga iets doen met jouw liefde voor voeten. Geef het de ruimte om het er te laten zijn. Een opleiding of cursus voetmassage zou, in theorie, voor hem een uitkomst zijn. Dat hij dat in de praktijk, tussen allemaal mensen die zijn gevoelens niet delen, niet aandurfde snap ik volledig. Maar ik geloof wel er wel in dat als je iets de ruimte geeft, dat als je het met iemand durft te delen, dat je het dan kunt oplossen. En dat het dan of verdwijnt, of dat het een way-of-life wordt. Ik hoop dat hij die stap ooit durft te wagen.
Aanvulling op deze blog: omdat ik de laatste tijd best veel reacties op deze blog krijg wil ik er een programma of een workshop voor gaan ontwikkelen. Daar heb ik dan wel iemand voor nodig die zelf een voetfestish heeft, iemand die weet hoe het is en iemand die bereid is om zijn eigen kennis en ervaring op dit gebied in te zetten om er mij en anderen mee te helpen. Mail of bel me als jij voelt dat jij diegene bent. Ook als je dat echt heel eng vind.
Haha kwam dit tegen tijdens googlen in de zomer is het inderdaad veel afleiding
Hallo Rutger, dank voor je reactie. Lef van je dat je durft toe te geven dat ook jij een voetliefhebber bent. Voeten zouden best wat meer aandacht mogen hebben in onze maatschappij. En het is mooi dat er mannen zoals jij zijn om ons daaraan te herinneren. Hoop dat het ook jou lukt om er minder een probleem van te maken en het neer als een groot talent te gaan zien!
Het is weer lekker weer! Ik hou me hart vast, ook op het werk heb ik er “last” van, al die open hakken of slippers bij ons op kantoor.. je zou eigenlijk een balans moeten vinden tussen ernaar kijken en genieten, en dat je afgeleid bent en je werk niet goed kan doen. Ik ben al 35 jaar elke zomer opzoek naar die balans. Gelukkig heeft me vrouw mooie voeten die ik regelmatig mag masseren en likken. Maar ik kan me voorstellen als je geen relatie hebt dat het erg vervelend kan zijn als je fantasie een fantasie blijft.
Ik herken iedereen zijn reactie wel, allen geniet ik er meer van dan dat ik er last van heb. Vaak film ik mooie voetjes in een open hak als ik die zie. Of kijk welleens naar hoge hakken collecties van meiden op youtube.
Hoi Marco,
Dank voor je reactie! Fijn dat er zo langzamerhand steeds meer reacties komen op deze blog! Zijn de dames in kwestie er dan van op de hoogte dat je hun voeten filmt? Of doe je dit dan stiekem?
Ik word deze zomer dagen ook helemaal gek, van al die mooie voetjes, goed om te weten dat ik niet alleen ben
Hoi Jeroen,
Dank voor je openheid. Hoop ook voor jou dat je ergens een keer de moed vind om iets te gaan doen met je liefde voor voeten. Grote groet, Petra
Ik heb ook overal gekeken op het internet of er iets van hulp voor is, maar nee dus. Helaas niet. Misschien iets om wat mee te doen petra? Ik weet niet hoeveel jij er van weet, of ervaring in hebt. Maar het is wel echt een ding vooral in de zomer.
Groet Sem
Hoi Semmie,
Dank voor je reactie! Er een keer met iemand over kunnen praten en ervaren dat dat kan werkt voor vele mensen al best wel helend heb ik gemerkt. Je bent altijd welkom. En als ik er iets voor kan doen dan heb ik wel een specialist nodig die weet hoe het is om een voetenfetish te hebben. Je bent meer dan welkom om die rol te vervullen.
Ik schaam mezelf er inderdaad echt voor, ik vraag me af wat ik zou kunnen betekenen voor jou? Heb je hier wat meer uitleg over?
Gr Semmie
Hoi Semmie,
Wat fijn dat je reageert! Das al een prachtig begin van iets doen waarmee we in ieder geval online al laten zien dat het best oké is om het erover te hebben. Alle schaamte die je voelt die mag er volledig zijn. Die hoef je voor mij niet weg te stoppen. En ik vind het superstoer dat al durft te delen dat je je schaamt. Als je nieuwsgierig bent naar wat we samen verder zouden kunnen creëren om jou en anderen te helpen hun voetfetish minder geheim en dragelijker te maken dan zouden we het makkelijkste een keertje kunnen bellen. Misschien zouden we een workshop kunnen ontwikkelen, een gespreksavond, of een online programma met oefeningen om te doen. Ik kan me voorstellen dat bijvoorbeeld iemand een compliment kunnen geven over wat een prachtige schoenen iemand aanheeft en hoe geweldig die iemand staan een heel mooi doel zou kunnen zijn om langzaam naar toe te werken. Laat maar weten of je daar iets voor voelt. Uiteraard is het ook helemaal oke om gewoon op deze manier een poosje met elkaar te praten. Hoe kleiner we de stapjes maken hoe minder eng we het kunnen maken. Dank voor je openheid en ik hoor graag weer van jou, Groetjes, Petra
Ik herken het, vooral in de zomer moeite mee door alle leuke voetjes.
Hoi Rudy,
Dank voor je reactie. Met jou zijn er vele andere die hier ook last van hebben. Ik wens jou en voor alle andere voetenliefhebbers dat er een dag komt waarbij je jezelf kunt toestaan om zonder schaamte te genieten van mooie voeten!
Haha ja ik heb precies hetzelde! Word dan ook gewoon totaal afgeleid in de zomer.
Hey, ik heb het ook, ik kan er helaas ook niet over praten omdat ik me ervoor schaam..
Dank voor je reactie. Toegeven dat je je ergens voor schaamt is toch een prachtige eerste stap?
Ja ik heb hetzelfde! Sinds groep 3 al in de basischool.
Hoi Alex,
Stoer dat je dat durft te delen!
Grote groet,
Petra
Bangelijk