Van de week heb ik het eerste traject afgesloten waarin ik iemand heb geholpen om echt met zijn persoonlijke drive aan de slag te gaan. Heel erg blij met het fijne commentaar dat ik terugkreeg van de kandidaat:

Als ik nu terug kijk dan heb je me absoluut geholpen en daar ben ik je heel dankbaar voor! Ons 1e contact is voor mij het 1e moment geweest om echt na te gaan denken wat ik nou zelf echt wil ipv me te storten op het vinden van zoveel mogelijk vacatures om zo veel mogelijk brieven te gaan schrijven. Ik ben door ons contact in een soort flow gekomen en heb ook verschillende workshops gevolgd wat mijn beeld alleen nog maar duidelijker heeft gemaakt.

Echt zo gaaf om te merken dat er weer iemand durft om het ‘ja maar…’ los te laten en gewoon te beginnen bij wat hij of zij op dit moment kan. Daarbij geeft het mij een enorme boost om weer te merken dat dit echt is wat ik verder wil uitbouwen met De Verbindingsfabriek.

De ‘ja maar…’ zal er altijd zijn.  In elke situatie die je tegenkomt is er wel een factor aanwezig waardoor die je zou kunnen tegenhouden om niet de volgende stap te zetten.  Het is aan jou om te bepalen in hoeverre je de ‘ja maar…’ jouw handelen laat bepalen. Helemaal niet erg om tijd te nemen om een stap te zetten, maar het kan ook zijn dat je daarmee de stap zetten alleen maar moeilijker maakt en je een beetje in een kringetje blijft rondrijden omdat je steeds hetzelfde probleem tegenkomt (in een andere vorm). Iemand noemde dat wel eens de ‘parking lot of life’; pas als je je angst die te tegenhoud genoeg hebt kunnen loslaten kun je de parkeerplaats af om op de snelweg een stuk mee te rijden met de rest, totdat je de volgende parkeerplaats tegenkomt waar je de volgende parkeerplaats tegenkomt en dus ook je volgende probleem. Sommige parkeerplaatsen zul je zo doorheen kunnen rijden en voor andere heb je wat langer de tijd nodig.

De ‘ja maar…’heeft ook vaak te maken met je doel te ver weg leggen. Een ideaalbeeld is fijn om te hebben, omdat je dan ergens naartoe kunt groeien, maar het kan je ook belemmeren, doordat je doel zo groot en fantastisch is, dat het nu niet realiseerbaar is. Kun je ook een manier bedenken waarop je wel een stap in de richting van je doel zet en dat je de stap dus kleiner maakt? Voor mijzelf was dat echt het startpunt van De Verbindingsfabriek: ik durfde pas echt te beginnen met de verbindingsfabriek toen ik een idee klein genoeg had gemaakt om nog wel buiten mijn comfortzone te zijn, maar niet onmogelijk.

De kandidaat van hierboven vind zelfstandig ondernemerschap nog veel te vergaand, maar hij gaat nu wel onderzoeken hoe hij onder eigen naam zijn kennis en ervaring kan gaan delen met een blog of een website. Ook wel buiten zijn comfortzone, maar wel te overzien. Elke stap naar je einddoel is er een, hoe klein ook en brengt je er steeds weer dichterbij. Accepteer ook dat groeien met horten en stoten gaat en dat je periodes van rust net zo goed nodig hebt om weer ruimte scheppen voor andere invalshoeken of ideeën.

Zou jij ook graag wat meer de regie over je eigen loopbaan terug willen hebben? Kijk eens naar wat je als kind graag deed of bedenk wat je zou gaan doen als je niet meer voor je inkomen zou hoeven werken. Hoe zou je wereld er dan uitzien? Met deze en andere vragen wil ik graag met je aan de slag om jouw ‘drive’ te ontdekken!

 

Van denken naar doen: zolang het tegendeel nog niet is bewezen kan alles!