Je bent vrij om te leren elke rol te kunnen spelen in je leven. Je bent vrij om daarvoor een keuze te maken. Veel mensen zie ik vastzitten in een rol. En zelf heb ik ook lang vastgezeten in rollen die niet als spelen voelde omdat ik er niet uit kon stappen. Omdat dat de enige kant van mezelf was die ik kon laten zien. Dat begon met de rol van de onzichtbare onzekere tiener die echt geen idee was hoe ze zichzelf kon zijn. Tot de ontdekking halverwege de 20 dat ik best goed was tussen de lakens. En dat dat me een bepaalde kracht gaf. De kracht om in ieder geval iemand te zijn. Een kracht die mij het vertrouwen gaf om te ontdekken. Om in ieder geval iets van verbinding met iemand te kunnen voelen.

En de rol van onzekere werknemer, die niet in staat was om haar expertise in een bepaald gebied zodanig te laten zien dat ik daar serieus in was genomen. Ik heb vele mogelijkheden gezien over wat ik zou kunnen doen, of veranderen en ik heb de kansen niet gegrepen omdat ik ergens in mezelf ook wel voelde dat ik dat toen nog niet kon.

Tot ik genoeg geleerd had, genoeg ontdekt. Genoeg vertrouwen in mezelf om te weten dat ik me met iedereen veilig kon voelen. Mijn systeem gaf aan dat ik meer wilde. Dat ik meer rollen wilde kunnen spelen dan de rol van spannend zijn. Met een aantal belangrijke keuzemoment als gevolg. En nieuwe rollen om te spelen. Rollen die erom vroegen om een heel ander stuk van mezelf te ontwikkelen. Die van aanwezig kunnen zijn, ergens definitief voor kiezen, stil kunnen zijn. Juist niet meer bewegen, maar de gevolgen aanvaarden die het resultaat waren van die keuze.

Niet meer fysiek bewegen had als resultaat dat ik gedwongen werd mentaal een enorme shift te maken. Om in mijn denken net zo flexibel te worden als hoe ik met mijn lichaam altijd ben geweest. En ik vind het een leuke gedachte dat mensen zo in elkaar zouden kunnen zitten. Dat als je moeite hebt om lichamelijk te bewegen, dat je dan dus heel goed bent in mentaal meebewegen met alles wat je daarin tegenkomt. En andersom dus ook.

En dat we daarom zo aangetrokken worden tot mensen die precies het tegenovergestelde doen van wat we zelf doen. Omdat we elkaar op die manier elke keer laten zien hoe het anders kan. Dat we elkaar op die manier stimuleren om die beide rollen te kunnen spelen.

Binnen de tantra staat het element water vaak gelijk aan seksualiteit. Stromend water is water dat stroomt in de vrouwelijke energie. Water dat alle kanten op mag golven en spetteren. Omdat er iets is wat dat water bij elkaar houdt. Ik besef me vandaag zo dat dat de kracht van water is in de tegenovergestelde vorm. Bevroren, koud en hard. Water in de mannelijke energie. Maar met zoveel kracht in de verbinding met zichzelf dat er mensen bovenop kunnen staan. Dat je er een auto op kunt laten rijden en dat je er huizen van kunt bouwen.

Ik heb me lang verzet tegen solide zijn.  Heb lang een hekel gehad aan ijs en aan kou. Bewust de keuze maken om me daar niet meer tegen te verzetten was het begin van loslaten. Het begin van veranderen. Tot ook op onbewust level al het verzet, al de pogingen van mijn lijf om toch nog oude paadjes te bewandelen zijn omgevormd. Tussen ergens de waarde van kunnen inzien en die ook volledig kunnen voelen doordat ik het in mezelf voel zit echt een wereld aan transformatieprocessen. Klaar is het nog niet, bekaf vandaag. Maar het moment waarop de veranderingen die ik heb doorgevoerd voor me gaan werken komt wel steeds dichterbij. En ik ben blij dat ik zo blij wordt van helderblauw ijs vandaag.

Ik wens je fijne gedachten deze zondag!