De Verbindingsfabriek, daarmee doe je toch iets met websites? Ja dat klopt, is dan mijn antwoord. Maar wel als manifestatie van iemands persoonlijke geluk. En daarmee wordt het een stuk minder technisch en is het eigenlijk een van de laatste stappen in volledig jezelf te laten zien en te gaan voor wat je gelukkig maakt.
Een poosje geleden zat ik met iemand te lunchen. Het gesprek tussen ons komt vaak neer op dezelfde vraag. Hoe leer je houden van jezelf, hoe kies je voor je geluk. Het klinkt op papier zo makkelijk en een beetje een dooddoener, maar hoe doe je dat nou in de praktijk? Welke stappen moet je ervoor zetten om daar te komen? Ik heb daar nog eens langer over nagedacht en ben maar eens gaan schrijven. Zie hier het resultaat over hoe ik daarover denk en welke stappen ik heb ondernomen. Ik hoop je ermee te inspireren!
Geluk is volgens mij een beetje als leren fietsen. Als je aan de slag gaat met je persoonlijke ontwikkeling, dan lijkt het een onmogelijke opgave, iedereen in je omgeving fietst gelukkig in de rondte, maar jij blijft steeds maar van je fiets vallen. En als je je geluk eenmaal echt hebt gevonden dan kun je best nog een beetje slingeren af te toe, maar je kunt bijna niet meer echt vallen.
Zo ervaar ik het zelf tenminste en dat is hoe ik er nu over denk. Maar ik heb lang gezocht naar mijn eigen geluk. Veel persoonlijke ontwikkelingstrajecten gevolgd. Die brachten me wel steeds wat dichterbij, maar nooit echt tot het punt waarop ik met zekerheid kon zeggen dat ik het gevonden had. Zo’n vier jaar geleden begon er bij mij echt iets te knagen, het moest anders, maar kon wel de vinger op de zere plek leggen. Ik merkte dat ik niet echt de diepe verbinding met mensen aan durfde te gaan, terwijl ik wel dat zo graag wilde. Ik voelde me bijvoorbeeld heel erg geremd om een hand op iemands schouder te leggen. Ik dacht meteen “wat zullen anderen daar wel niet van vinden’.
Ik heb zelf mijn hele leven gedanst en ben altijd best heel bewust met mijn lijf omgegaan. Daar zat voor mij niet direct mijn leerpunt. Dat zit veel meer in het echt contact met anderen aangaan, heel duidelijk ook zelf initiatief durven nemen ook al is daar altijd de kans op afwijzing en me kwetsbaarder durven op te stellen. Dansen vind ik heerlijk, maar gaat vaak altijd nog volgens een bepaalde vorm en een bepaald patroon, daar vond ik het niet in, alhoewel ik het nog steeds heel erg lekker vind en het voor mij een uitstekende manier is om weer in contact te komen met mijn eigen lijf!
Tantra werd mijn volgende uitdaging. En al heel snel voelde dat als een soort thuiskomen. De verbinding die ik daar ervaarde was waar ik lang naar op zoek was. Tijdens de tantra workshops die ik volgde kregen we oefeningen te doen waarin juist dat contact leggen zonder dat het direct tot iets meer leidde. Doordat ik merkte dat anderen in staat waren om op die manier contact met mij te maken kon ik dat zelf ook opeens. Dat was echt een gevoel van thuiskomen. Een hele duidelijke herkenning van een antwoord waar ik al een poos naar op zoek was, maar dat ik zelf niet kon bedenken.
Ik vind het heerlijk om me niet meer in te houden of me te schamen voor verdriet, boosheid, angst, liefde of geluk. Om dat er gewoon te laten zijn, uit te mogen spreken als ik daar behoefte aan heb, zonder dat daar consequenties aan verbonden zijn. De vrijheid die ik in die verbinding heb gevonden vind ik heerlijk, dat verbinding en nabijheid van iemand niet meteen iets seksueels hoeft te zijn. Dat het ook gewoon een mens tot mens connectie mag zijn die op dat moment ontstaat en op dat moment ook genoeg kan zijn.
Met een veilige oefensituatie bij Bliss your Body (mijn tantraschool) als uitvalsbasis, ligt de werkelijke uitdaging voor mij natuurlijk buiten de muren van die beschermde omgeving. Om ook kwetsbaar te durven op te stellen als die veilige situatie er niet lijkt te zijn. Dat ik een muur kan optrekken als een omgeving niet meteen veilig aanvoelt is geen aangeboren ding, dat is een eigenschap die ik mezelf aangeleerd heb en die ik nu steeds meer probeer af te bouwen. Ik worstel er echt nog geregeld mee, maar ik heb zoveel momenten dat ik me intens gelukkig en een gezegend mens voel. Wat heerlijk dat ik steeds meer op mezelf durf te vertrouwen en me veel minder aantrek van wat anderen van me vinden.
Als ik fouten maak, wat ik echt een vreselijk gevoeg vind, probeer ik mijn schaamtegevoelens naar mezelf niet weg te denken, maar er juist bij stil te staan, ze te erkennen en er geen oordeel over te vellen dat ik op dat moment niet tevreden ben met hoe ik iets gedaan heb. Dat voelt soms echt niet lekker, maar ik weet ook dat hoe meer ik ervoor wegloop, hoe minder ik mezelf de kans geeft om het te helen zodat ik er misschien van kan leren voor de volgende keer.
Ook heeft het heeft mij echt gesterkt in het durven uiten van iets dat ik niet leuk vind of waar ik mee zit. Niet met de bedoeling om de ander daarmee te kwetsen, maar om het voor mezelf niet weg te stoppen. Om het zonder een goed-of-fout oordeel ter sprake te brengen en het er dan te laten zijn. Oefening baart kunst en ik ben er nog lang niet. Maar het is wel de weg die ik ben ingeslagen en waarvan ik niet meer terug wil.
Ik ben van nature echt een denker, en het engste voor mij was om op te houden met nadenken over een oplossing en vooral gaan voelen en vooral doen! In mijn hoofd kon ik blijven bedenken hoe ik het dan wel zou willen, maar zolang ik mijn lijf niet toesta om te voelen wat me nog in de weg staat om daar te komen, kom ik niet verder. Natuurlijk is dat heel erg eng, en vooral heel kwetsbaar. Maar hoe meer je je door angst laat leiden om iets niet te doen, hoe lastiger het zal worden om de liefde in jezelf te voelen en daar niet elke keer uit te raken.
Er zijn natuurlijk veel meer wegen die naar Rome leiden, maar je bewust worden van wat je lijf aangeeft (wat wil ik nou echt?) en daarnaar handelen (hoe tegenstrijdig dat ook lijkt soms) blijft voor mij essentieel om steeds de aandacht op te vestigen. Dat is wel wat tantra mij leert. Niet dat ik daarmee nooit meer bang ben, maar ik kies ervoor om de angst niet meer te laten regeren.”Met volle angst vooruit,” stuurde iemand me een poosje geleden over Twitter, en dat is precies waar het over gaat. Voor mij is angst een teken dat ergens nog iets valt te onderzoeken en ik wordt er dan ook als een magneet door aangetrokken.
De angst voor de angst is altijd zoveel groter dan de werkelijke situatie. En geluk vind je niet door erover te praten, geluk ligt buiten je comfortzone! Ga op onderzoek in jezelf en ga op zoek naar een veilige omgeving waar je dat kunt verkennen. Een omgeving waarin je niet meer weg hoeft te lopen voor jezelf, waarin je gezien en gehoord wordt. Ik kan alleen maar voor mezelf spreken, maar meer liefde ik weggeef, hoe meer liefde ik aantrek. De wereld lijkt daarmee zoveel vriendelijker te zijn geworden de afgelopen jaren, terwijl het toch echt dezelfde aarde is, met dezelfde mensen. Ik weet inmiddels dus wel dat van de 100 beren op de weg ik de meeste er toch echt zelf heb neergezet en ik ze dus ook zelf weer weg kan halen.
Geluk vinden, heel in het kort lijkt het proces op een grote letter “U”. Als de linkerbovenkant van de letter staat voor de ongelukkige situatie waar je nu misschien inzit en de rechterbovenkant voor je persoonlijke geluk dan zou je het liefste direct oversteken. Maar met de letter “U” kunt je er alleen maar komen door eerst helemaal naar beneden te zakken en daarna weer omhoog te klimmen. Niet de makkelijkste weg, en helemaal tot op de boden van je eigen issues gaan is het echt geen pretje, maar het is wel de enige manier om er te komen. Of dat nou gaat om de afwas die je in de keuken al een paar dagen staat aan te staren of je eigen levensgeluk, ophouden met denken en er daadwerkelijk mee aan de slag is in beide gevallen de enige oplossing!
Natuurlijk zullen er mensen in mijn omgeving zijn die niets moeten weten van de tantra weg die ik gekozen heb. Maar dat ik elke dag zo’n diepgewortelde liefde mag ervaren is een pad waarvan ik nooit meer wil terugkeren. Ik heb veel minder nodig, ben veel minder afhankelijk van de liefde van anderen en ik maak zulke bijzondere dingen mee. Dat ik ooit voor mezelf zou beginnen was een paar jaar geleden echt nog niet denkbaar. Mijn eigen kracht ontdekken, erachter komen dat, als ik denk dat ik niet meer verder kan, ik dan eigenlijk nog lang niet op de bodem zit. En dat ik, door maar te blijven ontspannen in elke situatie die ik tegenkom, alles aankan wat er zich op mijn pad aandient; dat ik elke avond gelukkig mijn bed inkruip. Het is zo’n groot geschenk dat ik dat elke keer weer mag ervaren en wat ik jou ook zo graag gun!
Als ik je heb mogen inspireren dan heb je misschien wel interesse in een knus gesprek over geluk? Geregeld organiseer ik warme gespreksavonden bij mij thuis waarin het thema geluk centraal staat. Op Facebook kun je er meer over lezen. Je kunt je aanmelden via de mail: petra@deverbindingsfabriek.nl.
