Bezinning in plaats van stress.

Morgen begint de lente. Een uitgelezen moment om jezelf eens de vraag te stellen waar jij energie aan wil geven. Wat wil jij morgen geboren laten worden? Wat mag deze crisis in jou losmaken en hoe geef je daar gehoor aan? Wat heb je nodig om te groeien en wat heb je daarvoor los te laten?

Ik hou van dingen die oud zijn: oude auto’s, oude tradities en oude zielen, ze geven me vertrouwen. En ik hou ook van sprookjes, oude verhalen vind ik prachtig. Ook omdat ze zo vaak gaan over keuzes maken en wat je daarvoor terugkrijgt. En met onze huidige keuze tussen bezinning en stress komen sprookjes als een mooie metafoor naar boven.

We zitten nu ook met z’n allen ook in een verhaal, in een avontuur, als je het mij vraagt. Een avontuur waarvan de meeste mensen niet weten hoe het af zal lopen of waar het precies heengaat. (Daarom is het ook een avontuur!) De altijd geldende regels tellen niet meer en er wordt een beroep gedaan op de creativiteit van mensen om zelf naar oplossingen en antwoorden te zoeken.

Sprookjes en andere verhalen waren, voordat er geschreven woord was, de verhalen die er bij het kampvuur verteld werden. En het mooie van verhalen en sprookjes is dat ze altijd goed aflopen, omdat de nadruk in het verhaal juist wordt gelegd op de goede dingen erin gebeuren. Ook in sprookjes worden mensen ziek en gaan er soms mensen dood. In elk sprookje hoort dat er volledig bij en het wordt het niet zwaarder gemaakt dan dat het is. Sprookjes zijn onze cultuur en gaan over mensen zoals jij en ik. Mensen die keuzes maken die anderen niet zouden maken.

Ook in elk sprookje gebeurt er iets waardoor voor de hoofdpersoon de situatie plotseling laat veranderen: Doornroosje prikt zich uit nieuwsgierigheid aan het spinnenwiel en iedereen valt in slaap, de vader van belle komt in een betoverd kasteel terecht terwijl hij op weg is naar de markt en in vrouw holle komt iemand in een andere wereld terecht omdat ze een spoel van het spinnenwiel op wil duiken. De omgeving verandert en er wordt van de hoofdpersoon gevraagd om in deze geheel nieuwe omgeving niet vanuit ervaring, maar vanuit intuïtie te gaan reageren.

En dat doen ze, allemaal. Er bestaat niet één sprookje waarin de hoofdpersoon nee zegt tegen het avontuur en het verhaal ten einde is! Allemaal voelen ze ergens dat ze het een kans willen geven: de prins die zich een weg door de doornen moest banen om bij Doornroosje te komen was daar nooit gekomen als hij niet zelf had gevoeld dat hij daartoe in staat was. De dochter in het sprookje van vrouw holle had zin om de broden uit de oven te halen en de appels van de boom te laten vallen omdat ze daar zelf bij van werd. En belle was nooit terug gegaan naar het kasteel om haar Beest weer te ontmoeten als ze niet had gevoeld dat ze van hem hield.

Ook wij zitten nu in een veranderende omgeving. Ook bij ons wordt er een beroep gedaan op onze creativiteit om manieren te vinden om met deze situatie om te gaan. Ja, op grote schaal hebben we aanwijzingen en adviezen over wat we het beste kunnen doen. Maar op kleine schaal zijn we nu volledig op onszelf aangewezen om onze tijd zo leuk en aangenaam mogelijk te besteden. En hebben we alleen onze eigen intuitie nog over om oplossingen te zoeken voor situaties waar we nog nooit eerder mee te maken hebben gehad. Nu worden we daar door de situatie door gedwongen, maar die keuze om het anders te doen die heb je zelf elke dag.

Ik leef mijn eigen sprookje, heb ik ooit bedacht. Daarin zijn de monsters in het bos vervangen door de monsters die er in mijzelf leven; de dingen die mij keer op keer keuzes hebben laten maken waar ik keer op keer de conclusie van moest trekken dat ik er niet blij van werd. En die me, op een dag hebben laten besluiten dat ik het zo niet meer wilde. En de leegte die er door dit virus is ontstaan heeft mij het laatste zetje gegeven om nog dieper naar binnen te kijken bij mezelf. Om echt te voelen hoe ik succes en geluk kan combineren en hoe ik deze dagen kan gebruiken om volledig de stilte op te zoeken om te voelen hoe ik daar concreet vorm aan wil geven.

Geluk komt niet uit de lucht vallen. Geluk is hard werken en keuzes maken die anderen niet (durven) maken. Geluk is durven eerlijk te zijn en niet bang zijn om fouten te maken. Vraag het maar aan Belle en haar Beest, aan de Prins en Doornroosje, aan Sneeuwwitje en haar dwergen of aan vrouw Holle. Geluk is als je zelf zo flexibel bent geworden dat je niet meer bang bent voor veranderingen en je in staat bent om je aan elke nieuwe situatie aan te passen.

Misschien geloof je me niet, misschien geloof jij er niet in dat er zoiets bestaat als een sprookjesleven, misschien steun je me van harte in mijn proces, maar blijf je nog even vasthouden aan je eigen regels en je eigen regelmaat. Dankjewel daarvoor. Ik voel je angst en ik weet hoe ontzettend eng het is om iets los te laten waar je zolang veiligheid bij gevoeld hebt. Tegelijkertijd lees je ook deze blog en ben je dus wel degelijk nieuwsgierig naar hoe het anders kan. En als de nieuwsgierigheid er is, dan is de keuze aan jou of er een dag komt waarop je jezelf toestaat om te zien en te voelen dat jouw veiligheid een schijnveiligheid is.

Het helpt niet helpt om wc rollen te kopen en daarmee te bedenken dat je niet ziek zult worden.  En ik nodig je uit om die metafoor eens op jezelf toe te passen. Welke schijnveiligheid hou jij nog omhoog? Het bestaat niet dat jij niet gelukkig mag zijn. Laat je masker eens vallen en ga het gesprek aan, met mij of met iemand anders die je vertrouwd.

Geef ruimte aan je eigen sprookje. <3

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *