Moeder aarde heeft uitgehaald. Ik moest bij het schrijven van deze blog onmiddellijk aan een een filmpje denken waarbij de stem van moeder aarde prachtig hoorbaar is gemaakt. Ik heb het onder aan deze blog gedeeld. De natuur bloeit op door deze crisis. Het water in de kanalen van Venetie is kristalhelder. De CO2 uitstoot is verminderd. De lucht wordt schoner. Terwijl de mens moeite heeft met ademen heeft onze aarde ons een duidelijk signaal gegeven dat ze prima voor zichzelf kan zorgen als wij dat niet meer doen. En om maar gelijk met de deur in huis te vallen; daar zit voor mij ook de oplossing van alle angst in. We mogen ons door dit gekke virus gaan beseffen dat we zo klein zijn en dat alle controle die we als mensen denken te hebben volledig een illusie is.
Hoe werkt angst?
Om te beginnen is het handig om te weten waar angst vandaan komt. Angst is namelijk een prachtig mechanisme. Als je angst voelt dan zet je lijf allerlei systemen in werking waardoor je dingen kunt die je anders niet kunt. Als voorbeeld noem ik dat je in staat bent om een auto op te tillen omdat daar een kind onder ligt.
Het is een mechanisme wat ons in de loop van onze evolutie vele keren heeft geholpen om acuut te kunnen reageren op gevaar. Op gevaar dat er op dat moment is, omdat we het kunnen zien. En ons lichaam op dat moment een grote inspanning kan leveren om voor dat gevaar weg te rennen, om ons te verstoppen of het aan te vallen. En als we die inspanning hebben geleverd dan is daarmee is het gevaar voor dat moment weer geweken. Bang zijn voor iets wat er tien kilometer verderop gebeurde waren we nooit, omdat we er simpelweg geen weet van hadden.
Als mens ontwikkelde we onszelf verder. De industriële revolutie kwam en we gingen op grotere schaal produceren. We vonden het vliegtuig uit en de wereld werd zoveel kleiner. We weten nu al wat er in China of Australië aan de hand is op het moment dat het daar gebeurd. En met al die ontwikkelingen is ook zoiets als een virus in staat zich heel snel te verspreiden over de wereld.
De rol van de media
Media spelen een enorme rol in mensen maar blijven voeren met potentieel bedreigende situaties. Alles wat er over de hele wereld gebeurd wat ‘gevaarlijk’ of bedreigend voor onszelf en onze producerende economie zou kunnen zijn komt regelrecht onze huiskamers binnen. En ons lichaam reageert daar op een hele instinctmatige manier op: we zien gevaar en we ervaren angst, zonder dat de angst daadwerkelijk voor onze neus staat en we ertegen kunnen vechten of ervoor kunnen vluchten. Door die stressreactie wil ons lijf iets doen om het gevaar te lijf te gaan. En dus gaan we op voorhand al handelen (lees: wc papier inslaan), en gaan we dingen bedenken om het potentiele gevaar te lijf te gaan.
En op dat punt zit de sleutel tot je angst doorbreken: je kunt niet vechten, vluchten of je verstoppen voor een leeuw die niet voor je neus staat. Je kunt je alleen beseffen dat je dat aan het doen bent. Door even afstand te nemen van de situatie en van de buitenkant te kijken naar wat je nou echt aan het doen bent. Die leeuw zit in je hoofd en reist rustig met je mee, in alles wat je doet. En dus is het aan jou om te gaan zien en voelen wat er logisch is te doen om die leeuw uit je hoofd te krijgen. Vluchten, vechten of je verstoppen voor een gevaar dat nog helemaal niet reëel is, is volledig niet nuttig is. En je hebt je rationele verstand nodig om te weten welke keuzes je te maken hebt om je niet meer te laten meeslepen door je angst.
Vertaald in een voorbeeld, waarbij ik mezelf maar even pak: ja, ik realiseer me volledig dat ik de kans heb om ziek te worden. Ik kan zelfs aan dit virus komen te overlijden. Er zijn een paar dagen dat ook ik daar bang voor geweest ben. Maar ik ben de angst gaan voelen en heb ‘m de ruimte gegeven, tot de angst niets meer te zeggen had en verdween. En wat er dan overblijft zijn een paar dingen die ik doe om te zorgen dat ik het risico op ziek worden zo klein mogelijk maak:
- Het advies opvolgen om zoveel mogelijk binnen te blijven en fysiek contact met anderen te vermijden. En tegelijk te zorgen voor verbinding met anderen op een andere manier dan met fysiek contact zodat ik me niet eenzaam ga voelen.
- Zorgen dat ik mezelf niet overspoel met alle negatieve berichten waar ik alleen maar nog banger van zou kunnen worden en dat ik me focus op de vraag wat ik belangrijk vind om te weten.
- Zorgen dat ik fit blijf, dat ik blijf bewegen en genoeg buitenlucht en zonvitamines opsnuif per dag.
- Zorgen dat ik me mentaal goed blijf voelen door de dingen te doen waar mijn hart blij van wordt (zoals schrijven), waarmee ik mijn energiefrequentie hoog houd en mijn weerstand op pijl.
- Zorgen dat ik antwoorden krijg op vragen die ik zelf heb, zodat ik niet in onzekerheid blijf rondlopen en mezelf op die manier mentaal zwakker maak.
Wat kun je concreet doen als je wel paniek voelt?
Als je wel last hebt van paniek laat die paniek er dan volledig zijn. Durf te durven voelen en blijf daar goed bij te blijven ademen. Drie tellen in en drie tellen uit. Laat jezelf er helemaal in zakken. Hoe harder jij je verzet om niet te erkennen dat je paniek voelt, hoe harder die paniek elke keer zal terugkomen in een andere vorm. En hoe meer jij mee durft mee te gaan die lange donkere tunnel van angst door, hoe sneller je er aan de andere kant weer uit komt, verlost van je eigen angst!
Ga het ‘gevecht’ met je eigen angst aan. Durf eens te voelen wat er achter zit, waar je nog meer allemaal bang voor bent. Schrijf het op. Blijf daarin ademhalen, blijf je lijf voelen en blijf daarin jezelf vertellen dat je niet gelooft in angst. Dat je vertrouwen wilt voelen. Blijf jezelf liefde geven en blijf kiezen voor de dingen waar je van binnen blij van wordt. Vertel je lijf dat je volledig aandacht hebt voor wat je lijf aangeeft en voor wat je voelt, maar dat je er niet aan toegeeft. Dat je er bewust voor kiest om je acties niet laat leiden door angst, maar door vertrouwen.
En ja, dat gaat je misschien een hoop tranen opleveren. Tranen van angst, van het niet weten, van eenzaamheid of van schaamte. We zijn geen alleskunnende wezens. En niemand vraagt het van je om dat te zijn. Ook wij zijn gewoon scheppingen van de natuur. En hoeveel we ook kunnen met onze wetenschappelijke kennis, met alles wat we aan machines hebben gebouwd en wat we allemaal kunnen maken: wij zijn als mensen niet minder kwetsbaar voor welk natuurverschijnsel dan ook dan elk ander levend wezen op deze planeet. Ook wij gaan een keer dood en we worden allemaal een keer ziek. Dat is hoe het leven in elkaar zit. Dat is hoe evolutie ook vandaag de dag nog steeds werkt.
Dat onze tijd hier op aarde beperkt is, maakt het juist zo waardevol. En misschien is dit gekke virus er wel mede om ons dat meer te laten realiseren. Dat we, om echt te leven, ons mogen realiseren dat elke dag onze laatste kan zijn. En dat je elke dag de kans hebt om datgene te doen wat je echt wil.