Griep bijna achter de rug, fysiek drie kilo lichter, mentaal wel 10. Het was nodig, ik had nog meer los te laten en geduld te leren hebben. De afgelopen tijd heb ik over zoveel geschreven, heb ik zoveel verhalen aangehoord van mensen die hun hart ook wilde gaan volgen. Heb ik zoveel liefde mogen geven, en zie ik zo vaak onmiddellijk het effect ervan. Dat er ergens een vlammetje bij iemand aangaat over ook vanuit liefde willen leven, delen en hun ding willen gaan doen. En het is zo makkelijk merk ik, geven vanuit liefde. Daarvoor krijg je alleen maar meer liefde terug.
Totdat er iemand ten tonele verschijnt die ik echt heel leuk vindt en dat onvoorwaardelijk liefhebben opeens een onmogelijke opgave lijkt te zijn. Dat heeft me de afgelopen driekwartjaar aardig bezig gehouden. Waarom overkomt dit mij, wat is de bedoeling. Ik ben echt een graver die overal een antwoord op wil. Terwijl dat antwoord vaak pas komt als ik durf los te laten. Het lukt elke dag een beetje beter. En ook hiervoor geldt; schrijven helpt enorm en is vaak een keerpunt. Blij dat ik dit op papier krijg dus.
Een poosje geleden zat ik met een hele goeie vriend een film te kijken. Films kunnen soms zo helend werken, goed om je eigen vraagstukken terug te zien van een afstandje. En zo werkte dat ook in deze film. Als het gaat over liefde zitten we alle twee in dezelfde situatie: van iemand houden die die liefde op dit moment niet beantwoord. Hoe leer je daarmee om te gaan was het gesprek van die dag.
Ik merk bij mezelf dat het toch elke keer weer te maken heeft met het standaard beeld en idee van liefde en relaties waar ik in deze maatschappij ben opgegroeid, waar ik me van probeer los te maken, maar dat me toch nog aardig in de greep heeft. Terwijl het in werkelijkheid zo anders is: de hele wereld draait om liefde, we zijn geboren uit liefde. Liefde is zo groot. Zo groot dat we er, menselijk als we zijn, soms niet goed mee om kunnen gaan. Dan ontsporen we en gaan we rare dingen doen, inclusief ikzelf.
Liefde mag er dus altijd zijn, de grote vraag is wel wat je ermee doet, hoe je ermee omgaat en hoe je het liefdevol houdt voor jezelf. Mijn conclusie: ik heb de ander nodig omdat ik niet genoeg liefde voor mezelf voel. Dus hoe meer ik van mezelf leer houden, hoe minder ik liefde van de ander nodig heb. Dat leer ik elke dag een beetje meer.
En liefde is altijd waar: het zegt zoveel over wat je te doen hebt in deze wereld, juist omdat het zo uit je hart komt. Tegenpolen trekken elkaar aan en dat is niet voor niets; je kunt elkaar zo goed verder helpen met waar je op dat moment staat. Dat is waarom je elkaar tegenkomt. Als je dat kunt erkennen dan is de vraag of er dan een relatie uit voortkomt of niet, eigenlijk niet zo belangrijk meer. Het verlangen wat de ander in je losmaakt is zo vaak iets wat jij de wereld te geven hebt. Misschien iets wat je zelf enorm gemist hebt, voor mij geldt dat in ieder geval voor de volle 100%. En die wereld kan je partner zijn, de straat, de stad, het land waar je in woont of de wereld, dat is helemaal aan jou.
Waar ik zo blij om ben is dat ik vanuit liefde iets kan doen voor een ander. En ja, het is fantastisch als dat mijn partner is, maar als dat niet zo is dan zijn er nog zoveel andere mensen in deze wereld die ik kan helpen. Het fijne van ondernemer zijn is dat ik daar dan ook qua werk volledig de vrijheid in hebt. Dat ik iets kan creëren om de ander te geven en dan kan zeggen: het is van jou en doe ermee wat goed voelt. Dat ik daarmee de vrijheid heb om te kiezen op wat voor manier ik mijn liefde wil verspreiden in de wereld.
