Afgelopen weekend was ik op Texel. Een eiland waar ik herinneringen heb liggen aan kampeervakanties met mijn ouders en mijn zusje. Van onbezorgde weken en uren ondersteboven hangen aan de rekstok en aan de grote glijbaan die in de speeltuin van de camping stond. Ik ben bijna overal geweest op texel, maar er ontbreekt nog een ding op mijn to-do-lijstje: het doolhof. Dat staat er bijna elk jaar, maar nu staat het mais pas cm hoog, dus konden we er ook dit jaar niet in. En met doolhoven heb iets, Het doolhofje voor de kinderen in de Efteling vind ik al geweldig, maar ik zou echt heel graag een keer echt verdwalen en volledig de weg kwijt zijn. Het gevoel lijkt me heerlijk. En ik zal je ook vertellen waarom.
Leven, liefde, werk, als je je in een situatie bevind waarop je niet goed weet wat je moet kiezen, dan kan je leven net als een doolhof voelen. Je hebt geen overzicht meer, en je kunt de gevolgen van je keuzes niet meer overzien. Ook mijn eigen leven heeft de afgelopen maanden als een behoorlijk doolhof gevoeld. Zoveel momenten waarop ik niet wist wat ik moest doen, wat de beste keuze was en ik eerst een antwoord wilde voordat ik verder kon. Dat antwoord kwam elke keer wel weer, maar ik moest mezelf er wel elke keer voor stilzetten. Soms mijn eigen keuze en soms doordat mijn lijf me vertelde dat het genoeg was.
Een doolhof is zo’n prachtige metafoor voor waar het maken van een keuze toe kan leiden. Als je stil blijft staan, dan weet je zeker dat je er op eigen kracht nooit uitkomt. Maar als je in een doolhof in beweging durft te komen en je bij elke kruising elke keer weer dezelfde richting kiest, dan kom je er altijd uit. Altijd linksaf slaan leidt je over andere route en laat je dingen steeds van de andere kant zien dan consequent rechtsaf slaan, maar met beide routes kom je uiteindelijk op dezelfde plek uit.
Terugkijkend op mijn eigen proces is het antwoord zoveel simpeler dan toen ik er middenin zat: ook als ik het even niet meer weet kan ik gewoon doorgaan met de volgende stap zetten, door gewoon vast te houden aan de keuze die ik ooit hebt gemaakt om het aan te gaan. In een echt doolhof vind je zo altijd de uitgang naar buiten. In leven, werk en liefde leidt die weg volgens mij naar je eigen vrijheid. Dat is in ieder geval hoe ik het beleef.