Beperkende overtuigingen zijn rare dingen. Erfenissen van eigen ervaringen of ervaringen van vorige generaties die zich opgeslagen hebben in je systeem en die mede je gedachten bepalen, daarmee je manier van denken, je handelen. En mede bepalen hoe je de dingen ervaart die je in je leven manifesteert (hoe rijk voel je je met wat je hebt en kunt?) en in hoeverre je dus volledig van je talent gebruik kunt maken.

Beperkende overtuigingen zetten je op de rem, houden je klein. Maar ze beschermen je ook doordat ze je ervan weerhouden om na te denken over hoe het anders zou kunnen. Ook beperkende overtuigingen zijn liefde. 😉 Totdat ze je dwars gaan zitten. Doordat de gedachte dat het wel anders zou kunnen te sterk wordt en er doorheen breekt. De momenten dat je beperkende overtuigingen kunt omzetten naar gedachten die helpen om je vrijer, rijker, succesvoller of gelukkiger te voelen zijn de inzicht momenten die soms levensveranderend kunnen zijn. Een proces dat je niet actief kunt doen, of actief kunt sturen.

Vandaag heb ik er zelf zo’n inzicht. Zo’n superhelder moment waarop er na maanden en misschien wel jaren van intern werk ergens in mijn gedachten een knopje wordt omgezet. Mijn beperkende overtuiging, voor degenen die me nog niet zo goed kennen, heeft alles met leren geduld hebben te maken. Van de overtuiging dat ik zo ben naar de overtuiging dat geduld een deel van mij is wat me niet dient was de eerste stap, zo’n tien jaar geleden gok ik.

En van het niet hebben van geduld en het ongemak en de leegte van daar wel naar verlangen zonder een idee hoe, naar de gedachte en het gevoel dat tijd mij beschermt, is een volgend belangrijk stukje wat vandaag op zijn plek valt in mijn persoonlijke puzzel. Het inzicht dat tijd ervoor zorgt dat ik de lessen die ik te leren heb en de dingen die ik te doen heb in een tempo krijg aangereikt waardoor ik het aan kan is dan iets waar ik vandaag dankbaarheid voor voel, in plaats van een constatering die ik te accepteren had.

Dat tijd als een bondgenoot voelt, als een steun in de rug, in plaats van als een enorme leegte waarvan ik niet weet hoe ik die kan opvullen en die keer op keer zoveel paniek heeft veroorzaakt. Wat een verschil maakt dat in hoe ik me voel door die leegte als een fijn ding te ervaren. En wat een enorme boost geeft dat mijn vertrouwen dat ik echt de dingen kan en mag doen op het moment dat ik ze doe. Wauw. Dat maakt van vandaag toch een beetje een oud en nieuw feestje…