Afgelopen weekend stelde iemand me de vraag: heb je een relatie?

Waar ik die vraag vroeger heel makkelijk met ja of nee kon beantwoorden, afhankelijk van of er op dat moment iemand was die ik met het kerstdiner mee zou nemen, is dat nu een antwoord waar ik minstens een halve blog voor nodig heb. Bij deze dus…

De reden dat ik ooit aan tantra ben begonnen is omdat ik op een ander manier met mezelf en met andere mensen wilde leren omgaan. Ik wilde de afstandelijkheid niet meer.  Wilde leren hoe ik meer mensen dichterbij kon laten komen, meer mensen toe kon laten binnen mijn persoonlijke ruimte en mijn eigen hart meer te openen. Dat dat ook een groot effect zou hebben op mijn relaties had ik toen nog lang niet bedacht. Maar mijn definitie van liefdesrelaties is in de tussentijd in een rap tempo gewijzigd.

Liefdesrelaties kunnen zoveel vormen aannemen… De definitie van een relatie als ‘AAN’ of ‘UIT’ is een idee waar ik sowieso nooit aan heb kunnen wennen. Hoe kan ik stoppen met van iemand te houden? Hoe kun je bepalen dat het beter is om elkaar nooit meer te zien? De laatste dagen heb ik een paar keer de omschrijving gehoord dat ‘onze relatie een andere vorm aanneemt’. Een omschrijving waar ik me veel meer bij thuisvoel en die veel meer ruimte houdt voor wat er wel kan.

Mijn ex vriendjes zullen me vaak echt raar hebben gevonden met mijn acties om het contact in stand te houden, soms tegen wil en dank. Ik kan niet anders. Het kan er bij mij niet in dat je samen iets heel bijzonders hebt en dat je daarna besluit om elkaar nooit meer te zien. Vind het een teken van zwakte, van niet de pijn onder ogen durven te zien die je elkaar hebt aangedaan als een van de twee besluit om voorgoed het contact te verbreken…

Op de vraag die ik van het weekend kreeg heb ik als antwoord gegeven: en zijn een aantal mensen die momenteel een stukje meelopen op mijn levenspad, terwijl ik ook op hun levenspad een stukje mag meelopen. Hoever dat zal zijn is voor nu niet belangrijk. Een aantal daarvan zie ik vaak, sommige wat minder vaak. Een aantal zijn er om intens van te houden, anderen om iets van te leren. En soms mag ik hen iets leren. En elke keer verandert dat ook weer.

Met de massages en workshops die ik geef kom ik zo dichtbij bij mensen. Mag ik zo in contact zijn met wie iemand echt is. Magisch vind ik dat. Dat dat kan. Zonder dat er van alles aanvast kleeft. Zondag bij esctatic dance ervoer ik hetzelfde. Zo dichtij elkaar komen dat het me echt raakt. En dan merken dat er geen angst is, alleen maar vertrouwen. En dat je elkaar daarna gewoon weer los kunt laten en dat je beide weer je eigen ding gaat doen. Ik neem je er graag een keer in mee als je het wilt ervaren. De bewuste dansvloer is zo’n mooie omgeving om te oefenen in bewustwording!

De ruimte hebben, de vrijheid hebben om van meerdere mensen tegelijk te mogen houden, ik vind het heerlijk. Het past bij me. En ja, het is soms ook verdomd lastig. Want het betekent ook dat er niet altijd een sterke schouder is om op uit te huilen, om veiligheid bij te vinden en om even weg te kunnen kruipen. Het vraagt me om mezelf elke keer weer te realiseren dat ik alles wat ik over mezelf afroep zelf kan dragen, zelf kan oplossen. Eigen verantwoordelijkheid dragen dus. Dan is alles wat er wel kan zo’n enorm groot cadeau waar ik heel dankbaar voor ben!!! <3

 

Alanis Morisette heeft er ooit een mooi nummer over geschreven:

“And there are no strings attached,
You owe me nothing for giving the love that I give.
You owe me nothing for caring the way that I have.
I give you thanks for receiving, it’s my privilege,
And you owe me nothing in return. “

2 thoughts on “Afgelopen weekend stelde iemand me de vraag: heb je een relatie?

  1. Dit heeft me echt geraakt. De openheid en kwetsbaarheid die eruit voortkomt… Terug naar de essentie van Liefde & Vertrouwen. Heel mooi dat je dit met ons deelt!

  2. Lieve Petra,
    Hoe helder en begrijpelijk is het wat je schrijft.
    Dankjewel voor je openheid.
    Ben het intens met je eens dat er God-zij-dank zo’n pluriformiteit van Samen-Leven en Houden-van is.
    Ik mag me Gelukkig prijzen, Marion al 44 jaar te kennen en te weten.
    Mèt elkaar dàt te ervaren en te voelen herken ik in wat jij in de kern verwoordt en bedoelt.
    Dat dat alles bij Marion en mij is opgehangen en gerelateerd aan, en betiteld wordt onder de noemer (42 jaar)’getrouwd’ en/of ‘huwelijk’ , dat is meer dan prettig en daar zijn wij beiden rete-dankbaar voor.
    Gaat ook ècht niet zomaar en vanzelf,
    nee, daar ‘werk’ je dagelijks met Liefde aan.
    Elkaar versterken en van 1 plus 1, 3 maken.
    Daar gaat het om.
    Naast onze relatie bestaan er bij anderen prachtige andere vormen van relaties en hòe fijn is dat Petra !!
    Liefs en hugs
    John

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *