Je kunt het meeste leren van degene de het minst op je lijkt. En je kunt het meeste jezelf zijn bij iemand die hetzelfde is als jij. Dat is wat ik ervaar bij degenen waar ik van hou. Liefdesrelaties zijn vaak ingewikkeld en een tweelingziel connectie is daar misschien wel de meest extreme variant van. Juist omdat je zo van elkaar verschilt en elkaars tegenpolen bent kun je enorm veel van elkaar leren, maar doordat je zoveel in elkaar naar boven haalt kan het ook zijn dat de verbinding veel te heftig is met alle wat er nog niet klopt en jij of de ander de praktische kant van de verbinding verbreekt. Maar onderhuids blijft de verbinding voelbaar. Jouw tweelingziel is degene die jou de keuze laat maken om het leerproces aan te gaan om jezelf te bevrijden van alles wat er geen liefde is. Ik heb die stap zelf ook gezet en ben er nog zoveel meer van mezelf en van de ander gaan houden. Een kort inzicht:
Mijn tweelingzielen kwamen twee jaar geleden ongeveer alle twee tegelijk op mijn pad. Ik heb best wel wat relaties achter de rug. En ben er vaak tegenaan gelopen dat mijn partners me te heftig vonden. Te onderzoekend, te donker, te opwindend, te extreem, te veel en te veeleisend. Bij hen alle twee voelde ik die angst niet en kreeg ik juist de bevestiging dat ze juist mijn intensiteit juist zo leuk vonden.
Dat maakte bij mij iets los. ik voelde er zoveel vertrouwen bij en zoveel liefde, voor mezelf en voor hen, waardoor ik enorm nieuwsgierig werd om meer te ontdekken van wat er zou kunnen in deze verbinding. Ondanks het feit dat de praktische kant nog helemaal geen ruimte gaf voor iets wat op een relatie leek, voelde ik met hen alletwee een enorme connectie. Een verbinding die zo echt voelde, zo kloppend en vooral zo makkelijk op de momenten wat we samen konden zijn, dat het voor mij heel logisch voelde om vanuit mezelf echt per dag elke dag opnieuw de keuze voor hen te maken en ook per dag maar te zien wat ik met die keuze allemaal zou tegenkomen.
In dat proces heb ik zo vaak de bodem gezien. Of beter gezegd: heb ik zo vaak gedacht dat ik de bodem bereikt had, dat dit echt het moment was waarop ik er zou zijn. Totdat de schijnbaar vaste bodem onder mijn voeten toch weer een valluik bleek te zijn. Er zich weer een nieuw vraagstuk voordeed, weer een nieuw stuk om los te laten. Ik heb zo vaak tegen mezelf gezegd ‘dit kan ik niet’, zo vaak gevoeld dat mijn hart uit elkaar zou spatten van al het verdriet wat ik voelde om wat er nog niet kon zijn. Maar elke keer kwam ik er weer doorheen. En bij elke keuze waar ik voor kwam te staan voelde ik mijn hart elke keer weer de keuze te maken om te blijven geloven. En elke keer werd het makkelijker, kreeg ik meer vertrouwen in dat ik het aankan, dat er niets meer is dat mij ervan weerhoud om mijn pad te lopen.
Liefde is wat ons allemaal bezig houdt, ook mij. Al 45 jaar lang. En ergens een moment een paar maanden geleden besloot ik een knop om te zetten. Als liefde niet bestaat, als dit gevoel van mij niet echt is, als het alleen maar iets is wat ik in mijn hoofd bedenk, dan wil ik dat weten. Ik heb deze liefdes altijd als mijn ultieme waarheid gevoeld en mijn nieuwsgierigheid won het uiteindelijk van mijn angst. Als een experiment met mezelf heb ik me erop toegelegd me volledig door de liefde te laten sturen. En daarin steeds meer los te laten en alleen maar te reageren op wat er op me af kwam, opgezocht waar ik nieuwsgierig naar was, gedaan waar ik zelf blij van wordt en me geregeld echt heel erg verveeld omdat ik geen idee had over wat ik op dat moment kon doen of waar ik zin in had. Ook heb ik de geldvraag losgelaten. Vanuit het vertrouwen dat als dit gevoel waar is, als mijn liefde waar is, dat dat dan ook de waarheid is waar vanuit ik mensen wil helpen met hun liefdesvragen. Als coach op dat gebied helpt het natuurlijk wel voor je geloofwaardigheid en het voor het vertrouwen in je vaardigheden en kennis als je eerst je eigen liefdesvraag hebt opgelost…
Het begin van deze zomer was het moment dat ik mijn vrijheid echt volledig voelde. En nu ik deze blog zit te schrijven voel ik in alles het effect van alles wat ik ben aangegaan en heb losgelaten. Ik voel me zo enorm vrij, gelukkig, tevreden en vooral heel benieuwd naar wat er de komende tijd gaat gebeuren. Liefde zit ‘m uiteindelijk niet in de liefde die je ontvangt, maar in de liefde die je mag weggeven en die de ander wil ontvangen. Liefde mag echt voelen als de ultieme vrijheid, dat heb ik lang geweten en het voelt fantastisch om dat nu ook te mogen ervaren.
