Stel je eens voor dat je vanochtend wakker was geworden in de woestijn in een slaapzak. Geen idee waar je bent of hoe je daar bent gekomen. Alles wat er momenteel in je leven speelt heb je naar die plek meegenomen. Je ligt op je rug en als je je ogen opendoet zie je dat er een schorpioen op je buik ligt. En deze schorpioen stelt je een vraag. Hij zegt tegen je dat je de keuze hebt. Dat je de keuze hebt tussen leven en dood. En dat je die keuze nu moet maken.

Hij zegt: als je ervoor kiest om alles aan te gaan in je leven wat jou ervan weerhoudt om volledig jezelf te zijn dan laat ik je leven. Dan zul je een lastige periode ingaan waarin je al je vraagstukken mag oplossen. Waarop er vele momenten zullen zijn waarop je het gevoel zult hebben dat je doodgaat. En dat is ook een beetje waar, maar het is alleen het verdriet en de pijn die doodgaat en waar je afscheid van neemt, om meer ruimte te maken voor de liefde die je in je draagt.

En de schorpioen gaat verder: als je vaak genoeg bent doodgegaan zal ook een moment komen dat je daarmee klaar bent. Omdat je hebt geleerd om los te laten, en het geen bedreiging meer voor je is om dat proces door te gaan. En vanaf dat moment leef je in liefde en in verbinding met alles om je heen. Is er niets meer dat je tegenhoudt om volledig te doen waarvoor je hier bent en zul je altijd alles ontvangen wat je nodig hebt, zowel in geld als in liefde. In dat hele proces zal ik er voor je zijn. En ik blijf bij je tot het klaar is. De andere keuze is dat je nee zegt of dat je niet kiest, maar dan zet ik nu mijn angel in je buik en ben je er over tien minuten niet meer.

Er worden maar weinig mensen gestoken door schorpioenen, en als dat gebeurt dan zal die schorpioen niet opeens beginnen te praten door je deze vraag te stellen. Maar als dat wel gebeurt, welke keuze zou jij dan maken? Het antwoord is niet zo moeilijk te raden, dan kies je voor leven.

Die schorpioen komt niet. En dat keuzemoment schuiven we maar voor ons uit. Omdat de vertrouwdheid van de angst en het verdriet dat we kennen toch nog altijd minder eng voelen dan de stap naar vrijheid. Elk moment waarop je nog niet kunt kiezen voor leven laat je een stukje in jezelf doodgaan. Laat je een stukje van je levensenergie los en verlies je meer de verbinding met het leven, met de liefde, met jezelf en met anderen.

Tussen over-leven en leven zit maar één streepje, en dat ene streepje is het verschil tussen een leven in tekort of een leven in overvloed. Echt leven is leven in het moment, de intensiteit voelen van het moment en daar compleet ontspannen in zijn en je ermee kunnen verbinden. En daardoor in dat moment precies weten wat je mag doen omdat gisteren, morgen of over een uur er niet meer toe doet.

Als jij die stap wilt zetten en ik je daarbij mag begeleiden hoor ik graag van je.

veel liefs,

Petra