Ik heb Vrijetijdsmanagement gestudeerd. En voor het vak management hadden we de paarse bijbel van Keuning en Eppink. Ik ben gelukkig veel van de inhoud van dat boek weer vergeten, maar één les staat me nog steeds heel helder bij. En dat is die van investeren in tijden en crisis. Een theorie die heel duidelijk naar voren komt in tijden van persoonlijke crisis. Omdat een crisis vraagt om het investeren van tijd en energie in onderzoeken hoe het anders kan

Als je vastloopt in een situatie waardoor je het gevoel hebt dat je klem komt te zitten. Of dat anderen je klem zetten. Maar waar je, als je er goed naar gaat kijken, er achter komt dat je het zelf bent die dat doet. Dat je eigen gedrag er de oorzaak van is. Je hebt letterlijk niet de ruimte om iets op een andere manier te doen. Doordat je nooit hebt kunnen spelen met hoe het anders kan. Het is speelruimte die je niet kent en die, door wat voor trauma dan ook, zelf als bedreigend voelt. Omdat het je uitnodigt om gedag los te laten wat je weliswaar beperkt, maar wat ook enorm vertrouwd is. Continue reading →